Οι παρατηρήσεις της ΚΟΜΑΘ στη διαβούλευση για το Π.Δ. ίδρυσης Εθνικού Πάρκου Αξιού

Οι παρατηρήσεις της ΚΟΜΑΘ στη διαβούλευση για το Π.Δ. ίδρυσης Εθνικού Πάρκου Αξιού

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης (ΚΟΜΑΘ) συμμετείχε στη δημόσια διαβούλευση για το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με τίτλο «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου». (http://www.opengov.gr/minenv/?p=9391)

Προηγήθηκε επιστολή της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης προς όλους τους γειτονικούς Κυνηγετικούς Συλλόγους των νομών Θεσσαλονίκης, Πιερίας και Ημαθίας, η οποία εστάλη άμεσα στις 6/7/2018 ώστε να υπάρχει συντονισμένη συμμετοχή στη δημόσια διαβούλευση για το Προεδρικό Διάταγμα για το Εθνικό Πάρκο του Αξιού ποταμού.

Αφού ενημέρωσε όλους τους Κυνηγετικούς Συλλόγους αρμοδιότητας της που γειτνιάζουν με τη συγκεκριμένη περιοχή, κατέθεσε αναλυτικά τις παρατηρήσεις της Ομοσπονδίας, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης και εντός της προθεσμίας (8/8/2018).  Τα σχόλια της έχουν αναρτηθεί κανονικά στην ιστοσελίδα της Open Gov και έχουν επιμεριστεί ανά σχετικό άρθρο του προτεινόμενου Προεδρικού Διατάγματος.

Ακολουθεί συνολικά η πρόταση της ΚΟΜΑΘ σε όλα τα άρθρα

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 1

7 Αυγούστου 2018, 13:37

Σύμφωνα με το ν. 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα, ισχύει:

«Άρθρο 6. Το άρθρο 21 του ν. 1650/1986 αντικαθίσταται ως εξής:
1. α) Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ύστερα από γνώμη της «Επιτροπής Φύση 2000» και του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, σε εφαρμογή ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης (Ε.Π.Μ.), γίνεται ο χαρακτηρισμός των προστατευόμενων περιοχών 1, 2 και 3.1 του άρθρου 19, καθώς και η οριοθέτηση και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων μέσα σε αυτές. Η ανάθεση της σύνταξης Ε.Π.Μ. και η τελική έγκρισή της πραγματοποιείται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.”

Η παραπάνω διάταξη έχει εφαρμογή μεταξύ άλλων στην έκδοση προεδρικού διατάγματος για την ίδρυση ενός εθνικού πάρκου.
Στη διαβούλευση του συγκεκριμένου Π.Δ. όμως, δε γίνεται καμία αναφορά σε Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη.

Τίθεται επομένως εν αμφιβόλω η εγκυρότητα κάθε διαδικασίας και ενέργειας που σχετίζεται με την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος που αποτελεί το αντικείμενο αυτής της διαβούλευσης, στο βαθμό που δεν έχουν τηρηθεί τα προβλεπόμενα από το νόμο και συγκεκριμένα στο βαθμό που δε συνοδεύονται από πρόσφατα εγκεκριμένη Ε.Π.Μ.

 

1. Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης τοποθετείται επί των άρθρων, με σχόλιο της σε κάθε άρθρο ξεχωριστά. Ως γενική τοποθέτηση, με βάση την εμπειρία και τη συνεχή διάθεση της Πολιτείας για αιφνιδιασμούς με αναίτιες απαγορεύσεις, όχι ασφαλώς μόνο της θήρας αλλά πολλών ανθρώπινων δραστηριοτήτων, δηλώνουμε ότι η προστασία δεν επιτυγχάνεται με περιορισμούς αλλά κυρίως με τη συναίνεση, τη συνεργασία και τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.
Επί του συγκεκριμένου προεδρικού διατάγματος, θεωρούμε πως η οικολογική αξία του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπων που ζούνε, εργάζονται ή δραστηριοποιούνται σε αυτό, με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Σκοπός επομένως θα έπρεπε να είναι η διαχείριση με τον ανθρώπινο παράγοντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και όχι η απομόνωση του Εθνικού Πάρκου από τον άνθρωπο, όπως επιχειρείται σε ορισμένες διατάξεις του υπό διαβούλευση Π.Δ.

2. Ο χάρτης του παραρτήματος του Π.Δ. χρησιμοποιεί υπόβαθρο χωρίς βασικές πληροφορίες όπως το κύριο, το επαρχιακό και το δευτερεύον οδικό δίκτυο, γεγονός που καθιστά αδύνατο τον ακριβή εντοπισμό των ορίων του υπό ίδρυση εθνικού πάρκου Αξιού και κατ’ επέκταση τη διατύπωση ορθών, αντικειμενικών και σαφών σχολίων, που θα πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε αντίστοιχης δημόσιας διαβούλευσης. Εκτός αυτού εντοπίσαμε πιθανά λάθη. Στη ζώνη ΠΦΒ1 για παράδειγμα, η αποτύπωση των ορίων είναι προφανώς λανθασμένη, με δεδομένο το ότι τέμνει αγρούς στη μέση μοιράζοντάς τους σε δύο διαφορετικές ζώνες προστασίας.
Τα ίδια ισχύουν και στην περιοχή των Αλυκών Κίτρους όπου δε διακρίνεται το κύριο και δευτερεύον οδικό δίκτυο και τα αρδευτικά κανάλια που οριοθετούν την προστατευόμενη περιοχή.
Προτείνουμε επομένως να αποτυπωθούν τα όρια του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου με σαφήνεια και να δοθεί η απαιτούμενη παράταση στη δημόσια διαβούλευση εφόσον γίνει αυτό.

3. Η διάκριση της «ορνιθοπανίδας» από την υπόλοιπη πανίδα στην περιγραφή του σκοπού του Π.Δ. Αξιού και η απόδοση προτεραιότητας στα πτηνά, συνιστά διαχρονικό περιβαλλοντικό ρατσισμό, ο οποίος μάλιστα έχει επικυρωθεί ακόμη και σε επίπεδο Ε.Ε., όπου υπάρχουν δύο οδηγίες, μία για τα πτηνά και μία για τους οικοτόπους Έχει θεσμοθετηθεί δηλαδή η αυθαίρετη διάκριση των πτηνών από τις άλλες ζωικές ομάδες, γεγονός που απαιτεί άμεση αναθεώρηση με δεδομένο το ότι, αντίκεται στις αρχές της επιστήμης και την έννοια της προστασίας της βιοποικιλότητας.
Μεταφέρουμε ενδεικτικά το απόσπασμα από την εισαγωγή του κεφαλαίου «Ασπόνδυλα» όπως γράφεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας που φανερώνει τα τεράστια κενά που υπάρχουν στην αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης στην Ελλάδα στα ασπόνδυλα, ως τεκμηρίωση της παραπάνω διαπίστωσης:

«Τα ασπόνδυλα αποτελούν τη μεγαλύτερη ζωική ομάδα, με πάνω από 1.000.000 είδη παγκοσμίως. Ο αριθμός των ειδών ασπόνδυλων που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα είναι περίπου 27.000, από τα οποία περίπου 4.000 είναι ενδημικά της Ελλάδας, δηλαδή υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο. Υπολογίζεται όμως ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 15.000 είδη ακόμη που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί. Οι ελλείψεις αυτές οφείλονται κυρίως στο ότι η πανίδα της Ελλάδας έχει μελετηθεί σποραδικά από ξένους κυρίως επιστήμονες και η βιβλιογραφία βρίσκεται διασπαρμένη σε πολλά μέρη και ορισμένες φορές σε δυσεύρετα περιοδικά.
Ο αριθμός των ασπονδύλων της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλος σε σχέση με την έκτασή της. Σε μερικές ομάδες, όπως τα σαλιγκάρια και τα Ορθόπτερα (ακρίδες, τριζόνια, θαμνόγρυλλοι κ.ά.), ο αριθμός ειδών ανά τ. χλμ είναι ο υψηλότερος στην Ευρώπη. Αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων στη γεωγραφική θέση της Ελλάδας, ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, στο γεγονός ότι οι παγετώνες δεν έφτασαν μέχρι την Ελλάδα αλλά δημιούργησαν περιοχές-καταφύγια για πολλά είδη στα ορεινά, στην ύπαρξη πολλών νησιών και τις συνεχείς αλλαγές της στάθμης της θάλασσας και στην καρστική φύση των πετρωμάτων, που έδωσε στην Ελλάδα τον μεγαλύτερο αριθμό σπηλιών στην Ευρώπη μετά την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Είναι επίσης άγνωστο πόσα και ποια είδη ασπονδύλων απειλούνται με εξαφάνιση.
Από στοιχεία που προέρχονται από άλλες χώρες, είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον το 10%, δηλαδή περίπου 2.000-3.000 είδη, κινδυνεύει να εξαφανιστεί τα επόμενα χρόνια αν δεν ληφθούν μέτρα για τη διατήρησή τους.»

Γίνεται προφανές από τα παραπάνω πως ενώ εκτιμάται πως υπάρχουν 15.000 είδη ασπόνδυλων που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη στην Ελλάδα και ενώ επίσης εκτιμάται πως 2.000-3.000 είδη Ελληνικών ασπόνδυλων κινδυνεύουν να εξαφανιστούν τα επόμενα χρόνια αν δε ληφθούν μέτρα για τη διατήρησή τους, το ΥΠΕΝ, επιμένει να θεωρεί λανθασμένα ως προτεραιότητα τα πτηνά.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις χερσαίες εκτάσεις της χώρας όπου σε θεωρητικό μόνο επίπεδο επιδεικνύεται ιδιαίτερη σπουδή για τις προστατευόμενες περιοχές, ενώ διαπιστώνεται αδιαφορία για της υπόλοιπες περιοχές της χώρας, κάθε μία από τις οποίες έχει τη δική της περιβαλλοντική αξία.
Η ανεξέλεγκτη συνεχής και προκλητικά ατιμώρητη ρύπανση νερού, εδάφους και ατμόσφαιρας, τόσο εντός όσο και εκτός προστατευόμενων περιοχών, μαζί με τα πρόστιμα για τη μη διαχείριση των αποβλήτων, αποδεικνύει αποτυχία στη θεσμική διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
Εκτιμούμε πως τα δύο παραπάνω παραδείγματα αποτυπώνουν την επί της αρχής λανθασμένη προσέγγιση που γίνεται θεσμικά σε ζητήματα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, γεγονός το οποίο είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει άμεσα.

4. Δεν ορίζονται με σαφήνεια οι φορείς οι οποίοι θα φέρουν σε πέρας συγκεκριμένες ενέργειες που προβλέπονται στις διατάξεις του υπό διαβούλευση Π.Δ., ούτε η προσδιορίζονται οι πηγές χρηματοδότησης τους, όπου αυτή είναι απαραίτητη.
Επίσης, ενώ εκκρεμούν τα διαχειριστικά σχέδια όλων των περιοχών natura 2000, χωρίς κανέναν προφανή λόγο, το ΥΠΕΝ προχώρησε στη διαβούλευση του Π.Δ. Αξιού το οποίο αναφέρεται σε αυτά για όταν και εφόσον κατατεθούν, παραπέμποντας έτσι για άλλη μία φορά την προστασία ενός ιδιαίτερα σημαντικού οικοσυστήματος αόριστα στο μέλλον.
Τα παραπάνω, έρχονται ως συνέχεια του νόμου 4519/2018 για τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, ο οποίος αφήνει όλα τα φλέγοντα ζητήματα (χρηματοδότηση, αρμοδιότητες, επιχειρησιακή δυνατότητα, ενίσχυση σε προσωπικό ποιοτικά και ποσοτικά, διατήρηση του υφιστάμενου προσωπικού και πολλά άλλα), ανοιχτά αντί να τα λύσει όπως θα περίμενε κανείς.
Διατηρείται με αυτόν τον τρόπο η πλήρης έλλειψη σαφούς και ισχυρού θεσμικού πλαισίου που διέπει τη διαχείριση και την προστασία των προστατευόμενων περιοχών της χώρας, με αποτέλεσμα να θεωρείται βέβαιη η διατήρηση της ιδιαίτερα υποβαθμισμένης κατάστασης τους και στο μέλλον.
Η χώρα πηγαίνει δηλαδή βήματα πίσω και όχι μπροστά με τις συγκεκριμένες πρακτικές στον τομέα της διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, γεγονός ιδιαίτερα απογοητευτικό.

 

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 2 

Στην παράγραφο 3 του άρθρου 2, υπάρχει εννοιολογικό λάθος και συγκεκριμένα η φράση «Η χωρική αρμοδιότητα του Εθνικού Πάρκου εκτείνεται στα τμήματα των περιοχών του ευρωπαϊκού οικολογικού δικτύου Natura 2000 …»
Ένα εθνικό πάρκο δε μπορεί να έχει αρμοδιότητες. Αρμοδιότητες έχει π.χ. ο Φορέας Διαχείρισης.
Πρέπει επομένως να επαναδιατυπωθεί η συγκεκριμένη φράση.

 

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 3

1. Η θήρα ασκείτο μέχρι πρόσφατα στις ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5 και ΠΦΒ6. Αποτελεί δηλαδή παράγοντα που συνδιαμόρφωσε τις περιβαλλοντικές συνθήκες που οδήγησαν στο να χαρακτηριστεί η περιοχή Εθνικό Πάρκο, περιοχή Natura 2000, περιοχή της σύμβασης Ramsar κ.λ.π. Κανένα από τα θηρεύσιμα είδη που απαντούν στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση και δεν απειλείται με μείωση των πληθυσμών του. Δεν υπάρχει επομένως κανείς λόγος για απαγόρευση ή περιορισμό της θήρας στις συγκεκριμένες περιοχές.
Πέραν τούτων, Έχουν ήδη ληφθεί ιδιαίτερα αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την άσκηση της θήρας στους υγροτόπους γενικότερα της Ελλάδας, τα οποία δεν εφαρμόζονται σε άλλες προηγμένες στην περιβαλλοντική διαχείριση χώρες.
Με βάση τα παραπάνω, είμαστε αντίθετοι στην αναίτια απαγόρευση της θήρας στις κοίτες των ποταμών Αξιού και Γαλλικού στο τμήμα πάνω από την ΠΑΘΕ (ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5), καθώς και στην περιοχή του Καλοχωρίου (ΠΦΒ6). Ζητούμε οι συγκεκριμένες περιοχές είτε να χαρακτηριστούνε ζώνες ΑΔ, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, στις συγκεκριμένες περιοχές να αναφέρεται ρητά πως επιτρέπεται η άσκηση της θήρας, όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα.
2. Παράγραφος Ι.1.1. «Οι περιοχές αυτές υπόκεινται σε αυστηρή φύλαξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες σε συνεργασία με το προσωπικό του Φορέα Διαχείρισης.»
Με τη συγκεκριμένη διατύπωση δεν καθορίζεται με σαφήνεια ποιος φορέας θα είναι υπεύθυνος για την «αυστηρή» φύλαξη. Με την υπαγωγή των περιοχών natura στους Φορείς Διαχείρισης, και τον αποκλεισμό της Δασικής Υπηρεσίας από τις σχετικές διαδικασίες, μοναδικός αρμόδιος γίνεται ο οικείος Φορέας Διαχείρισης.
Οι φορείς διαχείρισης όμως δεν έχουν προσωπικό με ανακριτικά καθήκοντα. Ανακριτικά καθήκοντα έχουν μόνο οι υπάλληλοι της Δασικής Υπηρεσίας και οι Θηροφύλακες των Κυνηγετικών Οργανώσεων.
Δημιουργείται έτσι τεράστιο κενό στη φύλαξη των πλέον προστατευόμενων περιοχών εντός του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, ως απόρροια των κενών του ν. 4519/2018 με τον οποίον θεσπίστηκε το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία, την οργάνωση, τις αρμοδιότητες και τη δομή των Φορέων Διαχείρισης της Ελλάδας.
3. Υπενθυμίζουμε ότι οι υπάλληλοί μας ομοσπονδιακοί θηροφύλακες έχουν την ιδιότητα του προανακριτικού υπαλλήλου, ορκίζονται στην αρμόδια Περιφέρεια και αναγνωρίζονται από τον αντίστοιχο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας. Τα χρόνια που δραστηριοποιείται η θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων έχει διαφανεί ότι:
α. Συχνά απαγορεύεται η θήρα σε κάποια περιοχή, αλλά χωρίς ΟΥΔΕΜΙΑ πρόβλεψη για τη φύλαξη, αλλά και για τη σήμανση.
β. Οι κυνηγετικές οργανώσεις, συνεργαζόμενες με τις δασικές αρχές, έχουν τη δυνατότητα να ενημερώσουν τα μέλη τους κυνηγούς για τις νέες απαγορεύσεις.
γ. Οι κυνηγετικές οργανώσεις πληρώνουν με δικούς τους πόρους την αγορά και τοποθέτηση απαγορευτικών πινακίδων.

δ. Τελικά αυτό το οποίο συμβαίνει είναι να απομακρύνονται οι νόμιμοι κυνηγοί από περιοχές του εθνικού πάρκου και, η μη παρουσία ανθρώπων, να καταστεί τις περιοχές αυτές ως άντρο για την εκτέλεση ποικίλων απαγορευμένων δραστηριοτήτων.
ε. Όπου απομακρύνεται ο κυνηγός… τότε δυστυχώς υπάρχει έξαρση της λαθροθήρας.

4. Να προστεθεί η φράση «ισχύουν τα κάτωθι» στο τέλος των παραγράφων Ι.1., ΙΙ.1., ΙΙΙ.1. και ΙV.1 έτσι ώστε να υπάρχει συνέχεια και σαφήνεια στο κείμενο.

 

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 4

Στην παράγραφο 3 του άρθρου 4, «Για τις βοσκήσιμες γαίες που περιλαμβάνονται εντός του Εθνικού Πάρκου, εκτιμάται η βοσκοϊκανότητα και τα μέτρα βελτίωσης, διαχείρισης και οργάνωσης της άσκησης της βόσκησης αποφασίζονται κατά τρόπο που να αποτρέπεται η υποβάθμιση των αντικειμένων προστασίας της περιοχής.»
Δεν αναφέρεται ο φορέας, ο τρόπος και η χρηματοδότηση με την οποία «Για τις βοσκήσιμες γαίες που περιλαμβάνονται εντός του Εθνικού Πάρκου, εκτιμάται η βοσκοϊκανότητα και τα μέτρα βελτίωσης, διαχείρισης και οργάνωσης της άσκησης της βόσκησης αποφασίζονται κατά τρόπο που να αποτρέπεται η υποβάθμιση των αντικειμένων προστασίας της περιοχής.», με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη διάταξη να θεωρείται εκ των προτέρων ανεφάρμοστη.

Ομοίως στην παράγραφο 8, δεν αναφέρεται ο φορέας και ο τρόπος με τον οποίον θα επιβληθεί «…η απομάκρυνση όλων των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων (μόνιμων και προσωρινών) από τις πλημμυρικές κοίτες των ποταμών και από τα αναχώματα προστασίας αυτών εντός διετίας από την έκδοση του παρόντος και για λόγους ασφαλείας του ζωικού κεφαλαίου της περιοχής.»

 

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 6

Η σημερινή κατάσταση σε ότι αφορά στην ποιότητα του νερού που καταλήγει μέσω των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα στο υπό ίδρυση εθνικό πάρκο, θεωρείται ιδιαίτερα κακή και υποβαθμισμένη.

(Ενδεικτικά μεταφέρουμε πρόσφατο δημοσίευμα που αφορά στη ρύπανση του Αλιάκμονα από εργοστάσιο επεξεργασίας ροδάκινων:

http://www.pliroforiodotis.gr/index.php/news/society/difere/45226-2018-08-06-05-42-01)

Η αναφορά στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 πως «Η ποιοτική και ποσοτική διαχείριση των υδατικών πόρων που τροφοδοτούν το Εθνικό Πάρκο, συμπεριλαμβανομένης της εξασφάλισης της ελάχιστης απαιτούμενης παροχής κάθε ποταμού κατά την ξηρή περίοδο, καθορίζεται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, κατόπιν εκπόνησης κατάλληλης μελέτης και έγκρισής της από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΝ.», επί της ουσίας αφήνει ισχυρό ενδεχόμενο να μην αλλάξει τίποτα και η ποιότητα των υδάτων που τροφοδοτούν το εθνικό πάρκο Αξιού, να παραμείνει ιδιαίτερα υποβαθμισμένη λόγω της ρύπανσης από τις διάφορες και ποικίλες ρυπογόνες πηγές που βρίσκονται στις λεκάνες απορροής των τεσσάρων ποταμών, που συνθέτουν το πλούσιο υπό μελέτη δελταϊκό οικοσύστημα.

Η ποιότητα των υδάτων που καταλήγουν στο εθνικό πάρκο Αξιού θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία λαμβάνεται για την προστασία και διαχείριση του. Δυστυχώς, βλέπουμε πως για άλλη μια φορά, το αρμόδιο Υπουργείο δε βάζει το «μαχαίρι στο κόκκαλο» για την εξασφάλιση του σημαντικότερου περιβαλλοντικού παράγοντα του πολύτιμου αυτού οικοσυστήματος αλλά παραπέμπεται το ζήτημα στις καλένδες.

 

Παρατηρήσεις ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ στο άρθρο 7

Παράγραφος 8 – Δάση και Δασικές εκτάσεις:

Τα παραποτάμια δάση των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα αποτελούν ιδιαίτερα σημαντικά οικοσυστήματα και προσφέρουν κάλυψη σε πλήθος ειδών της πανίδας της περιοχής.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη δραστηριότητα παράνομης υλοτομίας στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα να θεωρείται βέβαιο πως το ένα τρίτο των ώριμων δέντρων έχει απομακρυνθεί.

Εκτός αυτού, υπάρχουν έστω λίγες παράνομες εκχερσώσεις δίπλα ή κοντά στις κοίτες των ποταμών για γεωργική χρήση.

Εκτιμούμε πως θα πρέπει να οριστούν ζώνες συγκεκριμένου πλάτους εκατέρωθεν της κοίτης κάθε ποταμού, οι οποίες θα πρέπει να χαρακτηριστούν δασικές εκτάσεις, με απαγόρευση υλοτομίας, τόσο εντός όσο και εκτός του Εθνικού πάρκου, έτσι ώστε να διατηρηθεί η δενδρώδης βλάστηση και να αποφευχθεί περεταίρω εκχέρσωση προς όφελος της πανίδας της περιοχής.

Παράγραφος 13 – Θήρα:

Η θήρα ασκείτο μέχρι πρόσφατα στις ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5. Αποτελεί δηλαδή παράγοντα που συνδιαμόρφωσε τις περιβαλλοντικές συνθήκες που οδήγησαν στο να χαρακτηριστεί η περιοχή Εθνικό Πάρκο, περιοχή Natura 2000, περιοχή της σύμβασης Ramsar κ.λ.π. Δεν υπάρχει επομένως κανείς λόγος για απαγόρευση ή περιορισμό της θήρας στις συγκεκριμένες περιοχές.

Ως εκ τούτου, είμαστε αντίθετοι στην αναίτια απαγόρευση της θήρας στις κοίτες των ποταμών Αξιού και Γαλλικού στο τμήμα πάνω από την ΠΑΘΕ (ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5) και στην περιοχή του Καλοχωρίου (ζώνη ΠΦΒ6). Ζητούμε οι συγκεκριμένες περιοχές είτε να χαρακτηριστούνε ζώνες ΑΔ, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, στις συγκεκριμένες περιοχές να γραφτεί ρητά πως επιτρέπεται η άσκηση της θήρας, όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα.

Παράγραφος 20 – Ονομασία προέλευσης των προϊόντων που παράγονται εντός του εθνικού πάρκου:

Εκτιμούμε πως στα προϊόντα που παράγονται εντός εθνικού πάρκου θα πρέπει να φέρουν το λογότυπο του Εθνικού Πάρκου και όχι αυτόν του φορέα Διαχείρισης, έτσι ώστε να συνδέονται με την περιοχή και όχι με κάποιο φορέα, όπως συμβαίνει στις περισσότερες αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό.

Πηγή: Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης